eerste dagen

Daar zit ik dan, mijn eerste echte reisverslag te schrijven. Wat ga ik vertellen? Ongetwijfeld zal lang niet alles in dit eerste reisverslag staan wat ik tot nu toe heb meegemaakt hier. Voor de mensen die het nog niet wisten: ik ben veilig aangekomen na een goede reis in het warme Suriname. Na thuis afscheid te hebben genomen. Begon ik aan mijn eerste grote reis alleen, de onbekende toekomst tegemoet. Na een vlucht van 9 uur lande ik dan eindelijk op de internationale luchthaven van Suriname. Vlak voor de landing werd ons even fijntjes meegedeeld dat het “slechts” 24 graden was en ook nog regende. De eerste kennismakingen liggen achter me, met het team, de dorpelingen, enkele andere Nederlanders die hier wonen en werken. De eerste dagen was wennen aan de warmte, nu is het tegen de 30 graden, wennen aan de cultuur, verkeer, etc. Elke dag rijd ik vanuit mijn tijdelijke woning naar klein-Powakka waar de zendingspost is gevestigd een rit waar ik gemiddeld zo’n veertig minuten over doe. Het grootste gedeelte van de weg is van prima kwaliteit. Op enkele stukken is het echter een weg zoeken door de vele gaten en kuilen, veroorzaakt door zware vrachtwagens die boomstammen vervoeren. De eerste dagen van mijn verblijf ben ik vooral bezig geweest met voorbereidingen op mijn taak hier, lesgeven aan de kinderen van de familie Meuleman.
De eerste zondag breekt aan.
De dienst begint hier (net als in thuis om 09.30) Vele bekende klanken klinken, we zingen psalmen, de wet wordt voorgelezen en de 12 artikelen. Daarna houdt ds. Meuleman een preek in het Nederlands met daarna een samenvatting in een stamtaal. De preek ging over de wonderbare spijziging. Daarna is de zondag een dag van rust en ontmoeting. “s Middags ben ik naar een dienst in Paramaribo geweest.
Vandaag heb ik dan mijn eerste dag lesgegeven. Ik heb er echt plezier in! De kinderen moeten wel even wennen en ik moet vooral weer wennen om voor de klas te staan. Daarbij komt nog dat het drie kinderen in verschillende groepen zijn wat soms lastig is met instructie. Het gaat goed en ik heb er plezier, dat had ik al gezegd volgens mij, de kinderen hebben er plezier. Helemaal prima. Veel tijd breng ik door in klein-powakka. Rondom mijn tijdelijke huis is zo goed als niks te beleven. Ik ga “s morgens vroeg richting de zendingspost, geef les, bereidt mijn lessen voor, eet bij de familie Meuleman, zet alles klaar voor de volgende lesdag en ga richting mijn tijdelijke huis, in Domburg, wat door de plaatsnaam toch wel een beetje vakantiegevoel geeft.